بلغ قصيدة حـزن تكتـب أيدينـي
لناس بشكي رحلة العمـر مجبـور
في كل يوم أذكـرك وأكتـم حنينـي
من عايش الحرمان ودعك مقهـور
الكون مظلـم دائمـاً وسـط عينـي
الموت أريح من ضيم الوجد والجور
من لامني جعلـه يجـرب سنينـي
حتى يشوف الموت ويقول معـذور
الى متى والقلـب يصـرخ حزينـي
لا وهني اللي من سنين مقبور