انا و قلمى

[محمدالشاعر]

فى يوم من الايام كنت مهموم ومخنوق ومش عارف انام قولت اكتب شويه احاول اخرج اللى جواى مسكت القلم ولسه هكتب اتفجائت بالقلم بيسقط منى ايدى ويهرب منى حاولت امسكه تانى لكنه بيهرب منى ابتديت استغرب من اللى بيحصل ده شيئ جديد عليا حتى القلم بيعاندنى مكنش قدامى غير انى اسأل القلم عن سبب الهروب مالك ياقلمى ليه بتهرب منى وانت اقرب واحد ليا وياترى انتى بتهرب منى والا منى قدرى الحزين اتكلم قولى متسبنيش قى حيره فاجاوبنى بصوت عالى اقوى من احزانى قالى بصراحه اناتعبت من كتباتك ومعاناتك ابتسمت وقولت ليه ياقلمى الحبيب انت تعبت من احزانى سامحنى ما انا ماليش غيرك افضفض معاه قالى روح شوف حد غيرى شوف انسان زايك عنده قلب ممكن يحس بيك اكتر منى بدلا من تعذيب نفسك وتعذيبى معاك قولت لنفسى خوفا من ان يسمعنى القلم اه اه لوتعلم ياقلمى الحبيب ان الانسان الذى تتكلم عنه هوالسبب فى كسرقلبى هوالسبب فى اطراحى مثلما كان يوما سبب فى افراحى

محمد الشاعر

[محمود قريش]

موضوع متميز لكاتب متميز
تمنياتى بالتوفيق

وفى انتظار القادم الاحلى

محمود قريش

[أبو نائل]

فعلا موضوعك متميز كما قال أخي

لكن أنا أقول أن أبدعت في جعل الخيال حقيقه القلم تعب من معناتك القاسيه

و البشر حولك ما أحسوا بيك

جميل جدا جدا جدا طرحك أتمنى انك تستمر و تجعل مسافات بين السطور و الكلمات

أخوك المحب أبو نائل